جوجوی من و مجتبی

خدایــــــــــــــــــــ ♥ ـ ــــــــــــــــــــــا . . . وقتی همه چیز را به تو می سپارم ، نورِ بی كرانِ تو در من جریان می یابد ؛ و دعایم به بهترین شیوه ی ممكن متجلی می شود . . . پس هم اكنون خود را در آغوش تو رها می كنم ، تا تمام آشفتگی ها و سردرگمی هایم ، در حضور امن و گرمِ تو ، به آرامی ذوب شوند و از میان بروند . . ولی نمی دونم چراااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا دلم به وسعت  شهر تنگ است و به اندازه تمام مردم شهر تنها عجب روزگاری دارد این دلم ، بیچاره همیشه خسته و نگران همیشه مضطرب و پریشان ...